O ile narcyzm jest już powszechnie znany i diagnozowany, a także demaskowany przez najbliższe otoczenie, o tyle świadomość echoizmu jest póki co niewielka.
Termin narcyzm jest już od jakiegoś czasu powszechnie znany i bez problemu diagnozowany lub demaskowany przez społeczeństwo.
Warto na wstępie zaznaczyć, że zaburzenia narcystyczne są profesjonalną i medyczną diagnozą. Echoizm natomiast jest cechą nabytą w wyniku doświadczeń i przeżyć związanych z doznaną od narcyza przemocą. W tym wypadku mówimy o doświadczeniach niekochanych córek, którym trafiła się narcystyczna matka.
Jeśli echoizm nie jest diagnozą, czy zatem jego świadomość może być w jakikolwiek sposób pomocna? Skoro nie może być leczona, czy jest jakakolwiek nadzieja na poprawę? Oczywiście że tak.
Wiedząc, że echoizm jest cechą, łatwiej zidentyfikować ją u siebie. Zdobycie wiedzy na temat echoizmu będzie uzdrawiające i bardzo pomocne na drodze do uwolnienia się od skutków toksycznego dzieciństwa, w którym nasze emocjonalne potrzeby się nie liczyły i nie były zaspokajane.
Termin ECHOIZM ma początek w tym samym greckim micie, co narcyzm.
Mit opowiada o Narcyzie i zakochanej w nim, pozbawionej przez bogów głosu nimfie Echo. Echo próbowała wyznać Narcyzowi miłość, nie mając jednak własnego głosu, powtarzała tylko jego słowa.
Dotknięta echoizmem osoba nie jest w stanie zobaczyć i wyrazić własnych potrzeb.
Niekochane córki narcystycznych matek są jak nimfa Echo.
Nie każda niekochana córka ucierpi z powodu echoizmu, jej zachowania rozwijają się w odpowiedzi na to, jak traktowała ją matka.
Matki narcystyczne, które uczą swoje dzieci, że ich zadaniem jest krążenie wokół swojej matki, zachowywanie się tak, jak ona chce, i że zadowolenie kogoś innego jest ważniejsze niż wyrażanie własnych potrzeb i pragnień , tworzą idealne środowisko do wykształcenia się echoizmu. Taka córka uczy się, że droga do matki oznacza utratę własnego głosu.
Córki, które mają matki przebojowe lub kontrolujące, uczą się również, że wyrażanie siebie ma wysoką cenę. Niektóre zrezygnują z własnych uczuć i myśli, byle tylko dogadać się z matką. Nauczyły się, że pozostawanie w zasięgu tego radaru jest bezpieczne i to założenie podąża za nimi w dorosłe życie.
Matki kontrolujące, które stosują autorytarny styl rodzicielstwa często wierzą, że krytykowanie dziecka lub podważanie jego osiągnięć chroni je przed zbyt wysokim mniemaniem o sobie, również tworzą echo.
Podobnie zawstydzanie dziecka za „bycie zbyt wrażliwym”, płacz lub okazywanie uczuć zakłada dziecku kaganiec emocjonalny i tu również z pomocą dziecku przychodzi echo.
Brak poczucia bycia widzianym, niezaspokojenie potrzeb emocjonalnych, brak poczucia, że jest się kochanym lub wspieranym ma wpływ na niepewność i nieumiejętność budowania więzi w życiu dorosłym.
Zrozumieć echoizm
Niekochająca matka ma ogromny wpływ na nieświadome zachowania jej córki, jej problemy w radzeniu sobie i zarządzaniu emocjami oraz wzorce, które rządzą jej nieświadomymi założeniami co do miłości i związków.
Wykorzystanie tej wiedzy o dwóch krańcach narcyzmu może dać nam wyjątkowy wgląd w pewne problemy, z którymi zmaga się wiele z tych kobiet w wieku dorosłym. Jednym z takich obszarów jest osiąganie i ustalenie celów.
Niekochana córka najczęściej albo nie osiąga nic, albo osiąga bardzo wysokie wyniki.
Osobę osiągającą mierne – niedostateczne wyniki – oceniamy w kategoriach takich jak brak poczucia własnej wartości, brak pewności siebie, unikanie porażek itp. Jeśli spojrzymy na to przez pryzmat echo otrzymamy całkiem nowy obraz problemu.
Dr Malkin, który zgłębia naturę narcyzmu i echoizmu, twierdzi, że skrajna echoistka, nie chce być zauważona. Najbezpieczniej czuje się schowana w cieniu, dlatego osiąga gorsze wyniki. Jako osoba wychowana w otoczeniu narcyza, chętnie troszczy się o innych, jest dobrym przyjacielem, który chętnie poświęca się dla innych, ale peszy ją każdy komplement.
Echoizm pozwala też lepiej zrozumieć niekochaną córkę, która osiąga wysokie wyniki.
Pozornie wydaje się, że ta osiągająca sukcesy kobieta uleczyła swoje rany z dzieciństwa, z bycia ignorowaną, krytykowaną i zniechęcaną. Nadal jednak dręczą ją wątpliwości i bezlitosna samokrytyka. Jej poczucie bycia niewystarczającą współistnieje z wynikami, wyróżnieniami, wysokim i świetnie opłacanym stanowiskiem.
Jednak te osiągnięcia nie przynoszą im satysfakcji, nie pozwalają im poczuć się dzięki temu lepiej.
Te niekochane, ale osiągające świetne wyniki córki czują się oszustkami (imposter syndrome – syndrom oszusta). Przypisują swoje sukcesy szczęściu a nie swojemu talentowi czy ciężkiej pracy.
Echoizm to wszystko wyjaśnia: pomimo swojej pozycji w świecie zewnętrznym, niekochane córki w swoim sercu i głowie nadal są echoistkami. Zwłaszcza jeśli obawiają się zostać nazwane narcyzami – jak ich matki.
Niekochane córki, echoistki, nauczyły się w dzieciństwie, że potrzeby są słabością, że są dla niej groźne – jej osiągnięcia służą jej jako ochrona, jako informacja dla świata, że ona nic od nikogo nie potrzebuje. Wszystko jest w najlepszym porządku.
Oczywiście to nie prawda – niekochana córka, tak jak nimfa Echo, nie potrafi znaleźć sposobu, aby uwolnić swój głos.
Niezależnie od tego, czy niekochana córka została kobietą sukcesu czy „przeciętniakiem” – obie bardzo cierpią, póki nie wyleczą ran z dzieciństwa.
Korzystanie ze zrozumienia zjawiska echa
Musimy pamiętać, że echo jest cechą, a nie diagnozą. Echoizm to nie to samo, co bycie introwertykiem. Możesz być introwertyczna, ale mieć stabilne poczucie własnej wartości i nadal nie chcieć być w centrum uwagi.
Na podstawie: Dr. Craig Malkin i Peg Streep
WSZYSTKIE KOBIETY NARCYZA – teoria guziczków, czyli narcyz i jego ulubione typy kobiet [EBOOK]
Nie tylko echoistka należy do typów kobiet, które są na celowniku narcyza.
Ebook „WSZYSTKIE KOBIETY NARCYZA” pozwoli Ci zrozumieć Twoje przeszłe wybory, przestaniesz się potępiać i obwiniać oraz dowiesz się, co zrobić, aby w przyszłości nie wpuścić do życia narcyza.
